Smul aan eksotiese lekkernye, verkyk jouself aan kleurryke vissersbote en prentjiemooi strande en stap tot by ’n tempel in ’n grot wanneer jy Hua Hin in Thailand besoek.
Hua Hin Hills Vineyard
http://www.netwerk24.com/ontspan/2015-02-28-papajaslaai-op-die-thaise-seesand?vc=4ed39dc1418b0838cf522a153c71bfa6
Papajaslaai op die Thaise seesand
Hua Hin, met sy idilliese strande en smullekker seekos, is ’n gewilde naweekbestemming vir die jappies en rykes van
Bangkok.
As jy gelukkig is, loop jy dalk selfs Thailand se “eerste burger”, koning Bhoemibol Adoeljadej, raak.
Met ’n indrukwekkende 87
somers agter die rug, is Adoeljadej die wêreld se langs heersende monarg.
Hy heers al sedert 1946 oor Thailand en bly vanaf 2013
permanent op Hua Hin in sy somerpaleis.
Dié eenvoudige kusdorpie is skaars twee en ’n half uur se ry van Bangkok se dol leefstyl.
Hier kan jy teen bekostigbare pryse ontspan.
Hua Hin het as ’n vissersdorpie ontstaan en ondanks sy
status as toeristebestemming het hy tog van sy aanvanklike rustigheid behou.
Met ons aankoms in Hua Hin oorval die lus vir seekos ons.
Ons gaan eet by die Chom ¬Talay-strandrestaurant, ’n eetplekkie met seesand as vloer en ’n rietdak wat net genoeg skadu oor die tafels gooi. Ek skop my skoene uit om die sand tussen my tone te voel.
Oomblikke later kreun hout-
tafels onder bakke garnale, kammossels en die varsste vis.
My gunstelinggereg is ’n groen papajaslaai (som toem thai) wat bestaan uit gedroogde garnale, grondboontjies, rissies en ’n soort groen papaja wat ’n mens ongelukkig nie in Suid-Afrika kry nie. Dis heerlik
verfrissend met ’n lekker byt.
Ons het twee aande in die pragtige Dusit Thani-hotel geslaap. Die hotel het 296 kamers waarvan elk ’n private balkon het wat uitkyk oor die see of oor die tropiese tuine.
’n Vrugtebord met eksotiese vrugte wag in die kamer.
Ek is bly om nog mangostans (’n soet-suur vruggie met wit vleis soos ’n lietsjie) te kry.
Dié wat nie graag in die see swem nie, kan afkoel in een van die hotel se swembaddens of buitelug-borrelbaddens met ’n uitsig oor die see.
Later maak ons vinnig ’n draai by die kleurvolle Hua Hin-treinstasie.
Die ou stasie is in die 1920’s in eg Thaise styl gebou, maar word steeds pragtig in stand
gehou.
Die koning het destyds die
koninklike wagkamer gebruik.
Die trein was daardie tyd die enigste alternatiewe vervoermiddel vanaf Bangkok as jy nie die boot wou vat nie. Die
somerpaleis in Hua Hin word al amper ’n eeu lank deur die
koning vir wegbreke gebruik.
Daar wag natuurlik meer as net swembaddens en strande op besoekers aan Hua Hin.
Net 60 km suid van Hua Hin is die Khao Sam Roi Jot Nasionale Park, wat in Thais beteken “300 bergpieke”.
Dit verwys na die kalksteenbergpieke al langs die Golf van Thailand.
Voor ons by die park aankom, ry ons deur die vissersdorpie Bang Po, waar vissermanne saans by maanlig inkvisse vang. Stop gerus hier en verkyk jou aan dié pragdorpie met sy kleurvolle vissersbote.
Ons vat langstertbote vanaf Laem Sala-strand. Die alternatief is om te stap vanaf Bang Po-strand oor ’n koppie na Laem-strand. Dis so 15 minute se klim en met mooi uitsigte oor die see en die moontlikheid om ’n brillangoer (’n soort apie) te sien is dit beslis die moeite werd.
Met ons besoek was dit egter bloedig warm en ek was maar te dankbaar om eerder op die bote te vaar. Die toegangsgeld vir die park is 200 baht (sowat R70) en ongeveer 150 baht
(sowat R50) per persoon op die boot. Toegang tot die grotte is gratis. Die Phraja Nakhon-grotte in die park was vir my ’n hoogtepunt van my besoek.
Die grotte is genoem na ’n
vorige regeerder, Phraja Nakhon, wat dit meer as 200 jaar gelede ontdek het toe hy op soek was na skuiling tydens ’n storm. Die grot is uit kalksteen gevorm en twee sinkgate sorg vir nuttige dakvensters wat lig na binne laat stroom.
Die Khoeha Kharuehat (’n klein tempel) is in 1890 gebou om ’n besoek van koning Rama V te herdenk.
Die roete na die grotte is so 45 minute se stap en hoewel dit net 450 m ver is, laat die hitte en humiditeit dit veel verder voel. Pak liefs stapskoene in, die klippe kan skerp en glad raak en plakkies is nie ’n goeie idee nie. Jy sal ook dankbaar wees as jy insekweerder byderhand het.
Natgesweet en uitasem kom ons by die tempel aan. Dit is verbasend groot en baie besonders. En tog lyk die tempel met sy eg Thaise karakter klein teenoor die ooptes, klip en
lowergroen bosse. Dis koel in die stil oopdakgrot. Die lig stroom in deur die dakvensters en belig die tempel op ’n dramatiese, betowerende manier.
Bring jou kamera, want dié natuurtoneel wil jy beslis met ander deel.
Terug aan die voet van die berg is ’n restaurant waar jy heerlike kos teen ’n billike prys sal kry. Ligte Thaise etes soos geurige hoender, vis en slaai saam met rys is op die spyskaart.
Die wit strande van Hat Laem Sala is pragtig en die son bak die sand so warm dat dit kaal voete brand. Ek hardloop oor die sand na die see sodat die seewater my voete kan afkoel. As ons meer tyd gehad het, sou ek sonder twyfel graag in die louwarm water wou swem. Die koel windjie tydens die rit op die langstertboot terug na die Bang Po-strand koel jou darem effens af ná die uitmergelende stapsessie.
By die geskenkwinkeltjie op die strand kan jy enigiets van lawwe olifante wat uit peule
gemaak is tot mooi juwele koop as ’n aandenking van jou besoek. Ek staan een oggend vroeg op om op die strand te gaan stap sodat ek die hotel se ontbyt¬buffet kan geniet sonder om skuldig te voel.
Dis interessant om die vissers en hul bote vlak by die hotel se strand te sien. Die kontras van die hotel se weelde teenoor die vissermanne se helderkleurige, windverweerde bote is verfrissend.
. Breugem was ’n gas van Thailand se Toerisme Owerheid en Thai Airways. Flight Centre bied pakette na Thailand.
Heerlike wyn uit die moeilikste omstandighede
Die spogwingerde verskyn so skielik tussen die oerwoud langs die pad, dit voel soos oëverblindery. Net 45 km wes van die kusdorp Hua Hin staan die 560 ha se wingerde idillies
tussen die Hua Hin-heuwels.
Die Hua Hin Hills-wingerde is die tuiste van Monsoon Valley-wyn. Dit is die eerste wynplaas ter wêreld wat begin het om wyn op die 13de breedtegraad te verbou. Tradisioneel is die
wyngordel tussen die 30ste en 50ste breedtegraad.
Die eerste wingerde is hier aangeplant in 2004 en oestyd is van middel-Februarie tot middel-Maart.
Die tropiese landskap is so
anders as wat ek ken in die Kaap en dit smokkel amper met ’n mens se kop. Maar hier staan colombard, chenin blanc,
sauvignon blanc, muscat, cabernet sauvignon, merlot, shiraz, sangiovese en tempranillo netjies in gelid. Ek sien uit na die wynproe, want die afgelope week het ons meestal Thaise bier, soos Chang en Singha, of Mekong-whiskey gedrink.
Ek is beïndruk met die moeite wat Thailand met hul wynbedryf doen, maar voel terselfdertyd jammer vir hulle. Dis asof alles teen hulle tel: die hitte en humiditeit en die reën wat ses maande lank klokslag tussen 17:00 en 19:00 neerstort.
Dit alles veroorsaak dat die wingerde so gou groei dat dit twee oeste ’n jaar lewer, in plaas van een. Om twee keer te oes is ongelukkig nie ’n opsie nie. Die risiko is net te groot dat jy die wingerde sal uitput.
Verder is daar glo so baie
kobras en luislange tussen die wingerde dat plukkers nie eens in die aand kan werk om die hitte te vermy nie, want hulle word dalk net slangkos.
Ondanks al dié struikelblokke spog Monsoon Valley-wyne met vele eerbewyse op hul kerfstok. Hulle laat dit doodeenvoudig net maklik lyk. Ongeveer 60% van Monsoon Valley word uitgevoer na sowat 15 lande en natuurlik kan jy die wyn ook in Thailand koop.
Halfpad deur die wyntoer gaan staan my hart amper toe ek die twee reuse-olifante op die horison tussen die wingerde sien aangestap kom. Dis die mooiste, vreemdste prentjie. Ek gryp na my kamera en probeer so tussen die res van my toergroep deur ’n paar foto’s neem.
As jy avontuurlustig genoeg is, kan jy ’n toer van die wingerd op die rug van een van dié pragtige diere kry. Ons het die
wingerd in ’n Jeep bekyk.
Toe die son begin sak, skuif ons by ’n lang tafel in op die houtdek van die Sala Wine Bar, met ’n uitsig oor die wynplaas.
Die kos by die restaurant is hemels. Dit is die eerste keer wat ek krap met ’n sagte dop eet en die krakerigheid laat my my lippe aflek.
Ons proe ook die chenin blanc, ’n wit shiraz en ’n colombard. Die wynetiket het ’n slangagtige figuur. Dit is ’n mitologiese
figuur wat hier rond ’n naga heet. Daar word geglo die naga help die landelike gebiede in Thailand beskerm.
